Alá polo 1900, nunha casa do centro da vila, na Rúa Leonardo Rodríguez, moi cerquiña xa da Plazuela, había un pequeno local no que artesanalmente se traballaba o cacao. Aínda que pouca xente se lembra del, este establecemento estaba rexentado pola señora Sabina; ela ocupábase da elaboración do chocolate coa axuda dos seus fillos, Pepe “O Chocolateiro” e Eduardo “O Revirao”, que deixaron o oficio dos seus pais para dedicarse ao café.

Dende as afastadas terras do outro continente chegaban as sementes do cacao á Coruña e, da gran cidade traíanas á nosa pequena vila, onde a Sra. Sabina se encargaba de traballalas.

O comezo deste proceso era o debullado, para o cal precisaban unha máquina que lles separaba a casca dos graos. Mais esta casca non se tiraba senón que se moía para posteriormente mesturala con auga e así obter chocolate bebíbel de baixa calidade.

O chocolate que realmente era máis apreciado era o que saía dos graos de cacao, en primeiro lugar machucados e, máis tarde, convertidos en po co metate. Esta ferramenta consistía en dúas pedras: unha curva , a cal se quentaba poñendo lume por baixo e sobre a que se botaban os graos machados e outra, con forma de rodillo. Ó pasar esta última pola primeira desfacía aínda máis os graos do prezado manxar.

Despois deste longo proceso, por unha parte vendíase o cacao e por outra as tabletas de chocolate. Para a elaboración destas, ao principio metíase o cacao nunha maquina da cal saía unha pasta para mais tarde traballalo na mesa e logo darlle forma nos moldes, quedando listas para empaquetar e poñer a venda.

Debido á subida dos aranceis fronteirizos mais o racionamento, esta como outras moitas chocolaterías tiveron que pechar, quedando así no esquecemento.